Pecchenino

In deze schilderachtige wijnstreek Dogliani, in de Italiaanse regio Piemonte, ligt wijnhuis Pecchenino. Al sinds de 18e eeuw een familiebedrijf, wat altijd van vader op zoon werd overgedragen.
In de jaren ’70 ging het bedrijf over op Marino, die het op zijn beurt in 1987 weer overdroeg aan zijn zonen Orlando (foto rechts) en Attilio. Inmiddels is de 8 hectare waar Marino mee werkte, uitgegroeid tot ongeveer 32 hectare. Met die 32 hectare produceren ze gemiddeld 100.000 flessen op jaarbasis.

Wijnhuis Pecchenino wordt ook wel gezien als hét toonaangevende wijnhuis uit de Dogliani. En dat is niet voor niets: ze houden daar wel van een uitdaging!

Het Dogliani-gebied is typerend voor de Dolcetto-wijnstok en 70% van de wijngaard is aangeplant met deze bijzondere druif. Want het is een echte uitdaging: De Dolcetto staat onder wijnmakers ook wel bekend als een heuze pain in the ass. “Elk jaar is er wel ‘gedonder’ mee”, vertelt Orlando. “Dan is het weer te koud, of te winderig, of te nat of te droog.” Wil je écht lekkere wijn maken van de Dolcetto, dan moet je dus precies weten wat je doet en alleen perfecte druiven gebruiken, om te voorkomen dat je een wijn met hele bittere tannines krijgt.
Gelukkig weten ze dat als de beste bij Pecchenino, want dit wijnhuis staat bekend als dé expert in Dolcetto-wijn.

Naast Dolcetto is 30% van de wijngaard aangeplant met andere soorten, waaronder de Barbera, Nebbiolo, Chardonnay en Sauvignon Blanc.

De wijngaarden liggen op zo’n 400 meter hoogte en het terroir bestaat vooral uit kalkhoudende bodems, met zo min mogelijk zand. En bij Pecchenino laten ze er juist wél gras overheen groeien, want dat zorgt voor een betere zachtheid van de grond en voorkomt erosie.

De wijnstokken worden gesnoeid met de Guyot-methode, wat betekent dat elk jaar de zijarmen, waar de vruchtdragende scheuten op ontstaan, vervangen worden. Dit is de meest toegepaste manier van snoeien en het geeft ook de meeste opbrengst.

Bij Pecchenino zijn ze constant bezig met het verbeteren van hun productietechnieken, om de kwaliteit van de wijn nóg hoger te krijgen. Van maceratie (het weken van de schillen bij de wijn, voor meer geur, kleur en smaak), tot fermentatie bij gecontroleerde temperaturen, tot rijping op hout, iets wat met de Dolcetto-druif niet vaak gedaan wordt. Voor de gisting gebruiken ze inheemse gisten van de druiven om de typische kenmerken beter te behouden.
Maar ook in de wijngaard blijven ze volop in ontwikkeling. Zo werd onder andere samengewerkt met de Universiteit van Milaan om natuurlijke bestrijdingsmethoden uit te werken.

Bij een wijn van zo’n uitdagende druif hoort ook een uitdagend gerecht. Speciaal voor alle pastaliefhebbers, een magnifieke Italiaanse Ravioli, gevuld met wildzwijn en salieboter. Dit wordt smullen geblazen!