Wat een enorm contrast met mijn leven van 4 maanden geleden. Waarbij ik mij elke dag in een jurkje en panty hees, zorgde dat mijn haren netjes opgestoken waren en mijn nageltjes schoon. Vandaag de dag ben ik one of the guys. Make up is alleen nog iets voor de zaterdag, mijn nagels worden volgens mij de rest van mijn leven niet meer schoon en een jurkje heb ik ingeruild voor een bouwvakkersbroek met veiligheidsschoenen. En ik vind het geweldig!
Elke ochtend rijd ik door de mistige wijngaarden over smalle weggetjes naar mijn werk. Inmiddels is het hier ook behoorlijk winters aan het worden en hebben alle wijnstokken hun blaadjes verloren.
De bikkels die in de wijngaard werken zijn bezig met de wintersnoei. Er wordt één tak uitgekozen die het meest geschikt is om volgend jaar nieuwe druiven te produceren, de rest van de takken worden weggeknipt. Behoorlijk takkenwerk dus, en het vriest hier ENORM ’s morgens!
Gezien mijn vorige blog een behoorlijk tijdje geleden is zijn we uiteraard alweer een stuk verder in het proces van wijn maken. De druiven die we in tanks hebben gestopt is langzamerhand wijn geworden. Dat wil zeggen dat alle suikers van de druiven is omgezet in alcohol. Maar er zitten dan nog steeds schilletjes van de druiven in de tank. En aangezien we geen wijn met stukjes schil willen, is het belangrijk dat we het sap van de schilletjes scheiden. Al het sap pompen we in een andere tank, en als er alleen nog schilletjes en druivenpulp onderin de tank zit gaat iemand de tank in om hem
leeg te scheppen. Superleuk werk, maar gezien de CO2 in de tank is het niet geheel ongevaarlijk, daarom zijn er scherpe veiligheidsmaatregelen voordat je mag ‘abseilen’ in de tank.
De druivenpulp word in een grote pers gestopt en geperst tot het laatste druppeltje sap uit de druiven komt, de perswijn. Deze perswijn is heel belangrijk omdat dit een soort peper en zout is voor het wijnmaken. Hiermee wordt later geblend en de perfecte balans in de wijn gemaakt. En terwijl wij de kelder en de vaten helemaal in orde maken ondergaat de wijn in het vat nog een laatste fermentatie. De appelzuren worden omgezet in melkzuren, wat ervoor zorgt dat de wijn zachte en ronde smaak krijgt. Het enige wat we hiervoor moeten doen is de temperatuur goed in de gaten houden, want wanneer de wijn te koud wordt stopt deze fermentatie.
De houten vaten zijn inmiddels allemaal schoon, mooi Bordeaux rood geverfd en gerangschikt op de verschillende tonneliers. Elke tonnelier heeft zijn eigen ‘recept’ en manier van branden. Op deze manier geeft elk houten vat een andere smaak af aan de wijn.
Zo merk je dat er nog al wat factoren zijn wat de smaak van de wijn beïnvloed, en lopen wij elke dag met ons glaasje door de kelder om de verschillen in druivenras, perceel, tank, tonnelier en jaartal naast elkaar te proeven, wat gaaf!
Soms kan ik nog niet bevatten hoe vet het is wat ik hier aan het doen ben. Ik heb hier met enorm veel plezier gewerkt, heel veel lieve mensen leren kennen en boven verwachting veel geleerd. Na 3,5 maand is het tijd voor een nieuw avontuur in een ander gebied, sterker nog, in een ander land. De eigenaar van Chateau du Tertre heeft ook wijnhuis in Italië, en dat wordt mijn volgende bestemming. Op 8 januari verhuis ik van Bordeaux naar Toscane en ga ik wonen en werken bij Caiarossa.
Superspannend en heel veel zin in! Maar eerst nog een weekje kerstvakantie in Nederland.
Ik wens jullie allemaal een Bonne Année en tot volgend jaar in Italië!
